We zijn tegenwoordig meer dan ooit aan het videobellen. En dat is op zich een gunstige ontwikkeling, want er wordt minder heen en weer gereden en gevlogen. Maar als die videoconferencing sessies niet gauw wat prettiger gaan aanvoelen, dreigt het risico dat we toch weer ouderwets vaak in de auto of het vliegtuig stappen omdat er toch iets mist in het online samenzijn.

Daarom is het van belang spoedig te ontdekken wat er dan mist. En dat wat er ontbreekt, kunnen we eenvoudig zelf maken. Daarvoor zijn tegenwoordig eenvoudig te hanteren tools beschikbaar. In vrijwel alle videoconferencing software kun je Snapchat filters activeren. En daarmee is veel meer mogelijk dan enkel een gekke augmented reality hoed op zetten of een andere achtergrond kiezen. De interactieve beeldlaag kan reageren op hoofdbewegingen, het knipperen van je ogen en ook met handbewegingen kun je een extra interface in je videochat bedienen.

Hoe maak je daarmee de tijd die je besteed in de chat nuttiger, zinvoller, effectiever en aangenamer? En vooral, hoe zorg je voor een goed gebalanceerde mix van die wensen en behoeften? Wat gaan partijen zoals Microsoft en Zoom nog aan handige features verzinnen? En wat niet?

Met z’n allen in Zoom talloze facefilters uitproberen is een leuke gezamenlijke bezigheid, maar toch blijft het soms een redelijk individualistische ervaring. Tijdens dit Zoom experiment is dat anders. Iedere deelnemer wordt gevraagd het zelfde facefilter effect te activeren. Een effect dat (synchroon bij iedereen) elke minuut een nieuw algoritme hanteert om je zichtbaar of onzichtbaar te maken. Daar kom je achter door zelf te bewegen, of juist stil te zitten. Of door de anderen te bestuderen.