EEN SPECULATIEVE BLIK IN ONZE AR TOEKOMST

De geruchten blijken waar. Het is 2020 en Apple brengt ook een augmented reality bril op de markt. Publiek reageert er anders op dan destijds met Google Glass. Voor die bril was bij de lancering nog nauwelijks zinvolle software. Je kon foto’s met het apparaat maken. Maar dat was juist wat men het Google niet toevertrouwde. Apple heeft het slimmer aangepakt. Er is bij de lancering een variant van de AR bril zonder camera, zodat de ophef over de privacy aspecten achterwege kan blijven. Of je wel of niet door een Apple bril de wereld in wil kijken, is aan jou. De buitenwereld hoeft zich daar niet mee te bemoeien. Wat Apple voorafgaand aan de introductie van de bril ook slimmer heeft aangepakt is het verzorgen van een ecosysteem aan AR software. Sinds de lancering van de bril moeten nieuwe ARkit apps die in de app store van Apple willen komen verplicht compatibel zijn met de Apple AR bril.

De stap van smartphone AR naar hands-free augmented reality heeft het aantal toepassingsmogelijkheden van AR verder doen toenemen. Steeds vaker zijn er taken waarvoor even de AR bril wordt op gezet, het gebruiksgemak wint het van de bezwaren als het om kortstondige handelingen gaat. Een enkeling houdt zelfs z’n AR bril gedurende de gehele dag op, nu de brillen lichtgewicht zijn geworden, de batterij lang mee gaat en de vormgeving stijlvol is. Het argument “te duur” gaat niet meer op, sinds de brillen in 2022 door de tech-bedrijven gratis in omloop werden gebracht in een fikse concurrentiestrijd die draaide om de ‘eyeballs’ van de gehele wereldpopulatie.

Het belang voor de tech-industrie is duidelijk. Een bril die de hele dag wordt gedragen leert buitengewoon veel over de het dagelijks functioneren van de drager. Dankzij Machine Learning en de ongekende hoeveelheid beschikbare data over ons komt de bril meestal met de juiste suggesties en inzichten. De hardware en software conglomeraten doen hun uiterste best concurrenten te weren van hun bril, en alle data zelf te aggregeren en aan te wenden. Gebruikers merken dat ze steeds verder worden opgezogen in de bubble van hun fabrikant. De AR bril gaat zich steeds pro-actiever met ons leven bemoeien, levert steeds betere suggesties en aansturing, wordt vaker opgezet en gaat daardoor de gebruiker nog beter kennen.

Het merk van de bril en de beschikbare software bepaalt anno 2024 hoe aangenaam je je leven kunt maken. We raken gewend aan het gemak, de efficientie en de perfectie van taken die we uitvoeren onder begeleiding van de bril. In een app store voor ‘behaviours’ is een groot aantal scripts te vinden waarmee je je jezelf kunt verrijken. Hulp bij basis taken is meestal gratis, maar voor premium bezigheden betaal je sinds 2025 een kleine maandelijkse fee. Er is een transactiemechanisme waarmee je afrekent voor elke handeling waarbij AR je te hulp schiet. AR heeft eindelijk z’n businessmodel gevonden.

Steeds meer augmented interfaces duiken op in de wereld om ons heen, beschikbaar voor mensen met een AR bril. Bediening, meldingen en de interactie wordt op de ontvanger afgestemd. Sommige apparaten zijn inmiddels AR only, net als de bewegwijzering op sommige plekken. Dat was mogelijk omdat er sinds 2026 sprake is van een globaal erkende gezamenlijke augmented basis werkelijkheid. Alhoewel, eigenlijk zijn het er twee. Er zijn nog twee concurrerende “AR clouds” over. Je semi-virtuele bestaan speelt zich in één van deze werelden af.

Nu de bril op onze neus in bijna elke situatie een bepalende rol speelt, zijn de regels voor de app stores waar we ‘behaviours’ kunnen shoppen uiterst strikt geworden. Enkel gecertificeerde scripts die aan een lange reeks regels voldoen en die de gemiddelde mens écht een stap vooruit brengen, worden toegelaten. Er is onvrede over dat toelatingsbeleid want door een gebrek aan apps die afwijken van de norm, wordt ons leven wel efficiënter maar minder verrassend en prikkelend. Er ontstaat een steeds groter aanbod aan ongeautoriseerde scripts, voor bijvoorbeeld onbeperkte gezichtsherkenning via een Chinese cloud. De sociale impact daarvan is niet met techniek of regels te beteugelen. Er is behoefte aan een etiquette die bepaalt wat de omgangsvormen zijn als twee mensen met AR brillen elkaar treffen. Wat ziet de een en wat ziet de ander? Ben je open over wat je aan extra informatie te zien krijgt over de andere persoon? Welke info deel je met elkaar? En accepteer je de de instellingen van de andere persoon die gaan over de wijze waarop hij of zij zich in de AR wereld wil manifesteren op dat specifieke moment in die specifieke context? Of kies je zelf wie of wat je voor je ziet zitten?

Alles is een kwestie van instellen. Apps op de bril kunnen zich positief onderscheiden door de hoeveelheid instel-opties waarmee een gebruiker invloed heeft op de invloed die de bril op zijn of haar leven heeft. De keerzijde is dat mensen klagen over de hoeveelheid tijd die ze kwijt zijn aan het managen van alle software, scripts en de benodigde upgrades en security updates die op tijd doorgevoerd moeten worden. De noodzaak daartoe werd duidelijk toen in 2028 een computer virus voor AR brillen wereldwijd het dagelijkse leven ontregelde.

Gelukkig ontstaan er gauw allerlei nieuwe services die ons de taak van het updaten van software uit handen namen. Maar ook komen er diensten voor mensen die er tegenop zien om hun leven als ICT project te managen. Hulp bij het instellen van onze voorkeuren in de software die ons leven bepaalt. In plaats van talloze apps die ons allemaal soortgelijke instel-opties vragen in te stellen, krijgen apps te maken met onze persoonlijke API die de configuratie afhandelt. Nee, deze gebruiker wil ‘s middags niets. Tenzij behalve als indien maar niet als uitgezonderd of wanneer toch soms wel.

Ook gaat ons contact met de wereld om ons heen steeds vaker in auto-pilot mode verlopen. Onze API reageert op binnenkomende verzoeken, reageert, en laat het ons weten indien er voor ons een taak uit rolt. Omdat een steeds groter deel van onze wereld virtueel bestaat en via programmacode aangestuurd kan worden, hoeven wij steeds minder vaak fysiek in actie te komen. Een extra voordeel is dat als iets in 2030 niet naar onze zin verloopt, we kunnen ingrijpen met een ‘undo’ functie. Een taak die je voor een groot deel in augmented reality hebt uitgevoerd kan ongedaan worden gemaakt indien ook de omgeving grotendeels in AR betrokken was bij de handeling.

Leven in meerdere parallele universa, dat is pas échte AR. Of gaat dat misschien een stap te ver? Moeten we in 2030 een heel decennium terugdraaien? Nee, beter om vanaf 2020 te zorgen dat we scherp in control blijven en kunnen zorgen dat de wereld over 10 jaar is zoals wij dat zelf voor ogen hebben.