Waarom een hands-on toekomstverkenning?

“Be your own robot” is de verzamelnaam van een reeks projecten waarin ik hands-on onderzoek doe naar een toekomst waarin wij nog meer dan nu worden aangestuurd door techniek. In plaats van schrijvend te speculeren over wat komen gaat, en schrijvend te benoemen welke kansen en risico’s er bestaan, ligt de focus binnen dit project op speculatieve apps waarmee een (nog) niet bestaande toekomst alvast in het hier en nu aan den lijve ervaren kan worden.

Wat is de aanleiding?

Het internet zal in de toekomst een nóg veel grotere rol gaan spelen in ons leven. In toenemende mate raken de online en offline wereld met elkaar verweven. De mens wordt onderdeel van het internet of things waarbij apps ons doen en laten bepalen, zeker als de cloud ons in de gaten houdt en aanstuurt via wearables en augmented reality brillen. Over zo’n toekomst wordt veel geschreven. Maar het blijft voor veel mensen lastig om zich voor te stellen dat de wereld uit science fiction films binnenkort ook hun werkelijkheid wordt. Enerzijds is er de (nog) onwerkelijke wereld van series zoals Black Mirror, waarin de toekomstideeen zo ver en zo perfect zijn doorgevoerd dat we geruststellend kunnen concluderen dat het zo ver nog niet is. Anderzijds is er de geschreven tekst waarin consequent wordt geschreven dat het over 10 jaar echt allemaal anders is.

Met het “Be Your Own Robot” initiatief hoop ik op een nieuwe manier invulling te geven aan dat tussengebied. Door te veronderstellen dat de toekomst er al is, kunnen nieuwe soorten apps worden ontwikkeld. Het geeft een creatieve en innovatieve vrijheid als een app niet beperkt wordt door de vereiste van een volledig operationele “internet of things” samenleving. Het maakt het mogelijk om een fictieve science fiction toekomst te ervaren maar dan in real life.

Wat is een hands-on toekomstverkenning?

In de eerste fase van het project staat een web-app centraal waarin een aantal toekomstscenario’s hands-on te ervaren zijn. Het voorbeeld van de zelf nadenkende koelkast wordt in artikelen telkens maar weer herhaald om mee aan te duiden hoe onze leefwereld er uit zal gaan zien. Maar wat als elk ding in je nabije omgeving de hele dag van zich laat horen? Hoe configureer je je relatie met zo’n koelkast en krijgt de mens ook een eigen configuratie-scherm dat bedient kan worden via een app? Er kan al een goede indruk worden gegeven van het dagelijkse leven in de toekomst met een eenvoudige smartphone-toepassing. De futuristische spraak- of gebareninterface in het luchtledige zal maar voor een beperkt aantal gelegenheden toepasbaar zijn.

De scenario’s die zich via de web-app aandienen geven inzicht in de wijze waarop het internet in de toekomst ons leven nog indringender zal bepalen. Een échte interactie met de koelkast hoeft niet, want het is fictie. Jezelf écht configureren via een configuratiescherm ook niet. Maar toch ontstaat de mogelijkheid om aan te voelen wat het betekent om mens te zijn in een toekomst waarin ieder van ons is veranderd in een ICT project.

Een belangrijke doelstelling met de app is kennisoverdracht, zodat mensen meer inzicht krijgen in datgene wat er zich afspeelt nu en in de toekomst. Voor de betrokkenen in deze pilot sessie (en hopelijk tijdens de sessies die hierna nog volgen) zal deze interactieve vorm een manier zijn om dieper en concreter in de materie te duiken, zonder dat het de leesbaarheid negatief beïnvloed. Door een hele reeks “Hoe dan?” en “Wat dan?” vragen op rij te stellen en te beantwoorden en direct uit te werken, ontstaat er een prikkelende omgeving om tot nieuwe inzichten te komen. Eindeloos veel situaties opsommen werkt niet, maar als de inhoud zich verspreid door de dag aandient via een app is er meer mogelijk.

Met een web-app die in deze pilot ontwikkelt wordt kunnen mensen de impact van toekomstige ontwikkelingen in het hier en nu ervaren. Dat geeft hen een realistische (zij het fictieve) inkijk in de toekomst en deze beeldvorming helpt bij het ontwikkelen van een eigen mening over datgene wat zich gaat voltrekken. En met meer zicht op de toekomst, zijn er mogelijk al acties in het nu te ondernemen om bepaalde problemen voor te zijn of zelfs om op tijd in te spelen op kansen die komen gaan.

Wat is het doel van de app?

De reikwijdte en de impact van technische ontwikkelingen op ons menszijn is enorm. Voor veel mensen voelt de impact van het ontastbare ‘internet’ op alles en iedereen overweldigend, en een gebruikelijke reactie is afwachten of afwijzen. Toch zijn ingrijpende veranderingen onontkoombaar. De kracht die bij de grote tech-bedrijven ligt is enorm. Soms komt de mensheid nog stevig in protest, zoals tegen Google Glass. Maar de videorecorder-bril van bedrijf Snap wordt in bepaalde kringen omarmd. Kunnen wij nog iets betekenen als individu? Kan de overheid ons bijstaan? Wat is goed en fout? Het is lastig om daar de vinger op te krijgen. De urgentie van die vraagstukken is nauwelijks in geschreven tekst uit te drukken, en wie heeft er de tijd om alles te lezen en zich een mening te vormen en die te vertalen naar acties? Nu valt er nog iets te kiezen, maar als een augmented reality contactlens ons in de toekomst met alles ‘helpt’? Komt er een wereld waarin we als robots door het leven gaan, waarin het een uitdaging wordt om mens te blijven? Vraagstukken die betrekking hebben op onze relatie met techniek staan in dit project centraal. Navraag om ons heen merkten maakte duidelijk dat deze vraagstukken spelen, en mensen benieuwd zijn naar wat dat dan concreet voor hen zal betekenen. “Be Your Awn Robot” voorziet in die nieuwsgierigheid met interactief te beleven scenario’s.
Het voornaamste doel van deze pilot is ontdekken of deze vorm van ‘vertellen’ over de toekomst werkt.

Wie heeft er wat aan dit project?

De app zal inhoudelijk tot stand komen o.b.v sessies met experts, waarbij toekomstinzichten uit artikelen worden omgezet in alledaagse meldingen, berichten en suggesties die zich op de smartphone manifesten. Als de basis staat, kan de app verder uitgebreid worden o.b.v nieuwe sessies met andere experts. Met een werkend voorbeeld zal het makkelijker zijn om relevante denkers en doeners te betrekken. De doelgroep van het project is daarom eigenlijk zowel het ‘lezerspubliek’ als ook de bloggers, journalisten en onderzoekers die baat kunnen hebben bij deze interactieve representatievorm van hun artikelen.

Waarom nu?

Met een achtergrond als bedrijfsinformaticus en een diploma “Instabiele Media” op de Rietveld academie verkende ik de afgelopen jaren de artistieke mogelijkheden van augmented reality. Momenteel verandert de definitie van “AR”. Het visuele wordt minder belangrijk en de essentie komt te liggen op het feit dat online data op lokatie invloed heeft op wat zich daar afspeelt. De maatschappelijke impact van AR is daarom een steeds belangrijker onderwerp in mijn projecten. Het is een onderwerp dat breder is dan het technische. Ik verken het onderwerp door prototypes te maken en experimenten te doen. Daarnaast lees ik veel artikelen, onderzoeken en blogs waarin wetenschappers en futurologen schrijven over een toekomst waarin niets en niemand zich nog kan onttrekken aan het internet. In deze pilot wil ik de wereld van de prototypes en de wereld van het onderzoek bijeen brengen.

Wat is het business model?

De prototypes hebben niet als doel door te groeien tot een start-up. De wereld gaat veranderen en er zullen app-achtige toepassingen komen die in de toekomst succesvol zijn, maar waarvoor nu nog de juiste context ontbreekt. Door in dit project geen rekening te houden met de belemmerende factoren van een businessmodel dat aansluit bij de huidige werkelijkheid, kunnen er apps ontstaan die anders zijn dan de bestaande apps die wél bestaansrecht hebben vanwege een kloppend businessmodel.

BeYourOwnRobot.com

Wat kan een museum met de Hololens?

Het Teylers museum in Haarlem was op vrijdagavond 19 mei open om een groep genodigden te ontvangen van de BankGiro Loterij. Naast de vaste collectie van het museum werden er een aantal eenmalige extra’s gepresenteerd waaronder een augmented reality toepassing waarmee de “Grote Elektriseermachine” uit 1784 weer in werking te zien was. De vonk van 330.000 volt die in in 1881 voor het laatst verscheen, was als holografische verschijning te zien door met een Hololens bril naar de machine te kijken.

Hololens app brengt “Grote Elektriseermachine” uit 1874 tot leven

Voorheen kon augmented reality worden bekeken via het scherm van een smartphone of tablet als die op een bepaald object gericht werd. Met dit soort nieuwe brillen kunnen visualisaties levensgroot in de ruimte geprojecteerd worden, zodat bezoekers echt rondom de 3D visualisatie kunnen lopen, wat de ervaring versterkt.

Vanwege de nauwe connectie tussen het virtuele en het fysieke wordt dit soort augmented reality ook wel “mixed reality” genoemd. In tegenstelling tot Virtual Reality, waarbij een bril je volkomen afsluit van de werkelijkheid, blijft bij augmented reality de wereld zichtbaar. Met virtuele toevoegingen kan de bestaande wereld verrijkt worden, maar andersom geldt dat de virtuele ervaring versterkt wordt als er gebruik gemaakt kan worden van zo’n bijzondere machine als deze. Naast de verbeeldingskracht van het echte en het fysieke, is augmented reality bovendien efficient: er hoeft geen kopie van de realiteit in 3D te worden nagebouwd.

Behalve de vonk verschenen er ook virtuele panelen met tekst, waarmee de werking van specifieke onderdelen van de machine werd uitgelegd. Er kan nog oneindig veel meer met gepersonaliseerde uitleg, voice-overs of ruimtelijke audiovisuele effecten. Maar deze proef in het Teylers Museum in Haarlem was een goed begin om mee aan te tonen hoe de Hololens bril een nieuwe impuls zal geven aan de toepassingsmogelijkheden van augmented reality in een museum context.

De Microsoft Hololens bril is de eerste bril waarmee “mixed reality” op een overtuigende wijze ervaren kan worden. De verwachting is dat er meer bedrijven zullen volgen met dit soort brillen. Door alvast te investeren in deze hardware, doet Studio Bilder in samenwerking met augmented reality expert Sander Veenhof alvast hands-on onderzoek naar de toepassingsmogelijkheden van deze opzienbarende bril voor verscheidene vakgebieden.

Workshop: ervaar met de Hololens de toekomst van augmented reality

Augmented reality is vooral bekend vanwege “AR apps” die binnen de kaders van een smartphone een virtuele animatie projecten op de fysieke werkelijkheid. Maar met de AR brillen die nu ontwikkeld worden verdwijnt dat kader en zullen de fysieke en virtuele wereld volkomen vermengd raken. De interactie met onze omgeving maar ook ons eigen handelen zal nog indringender aangestuurd worden via algoritmes en scripts, functioneel of verhalend. De Microsoft Hololens geeft alvast een inkijkje in zo’n toekomst. Door een aantal kenmerkende voorbeelden te ervaren en ook een eigen holografische verschijning te maken en te bekijken, hoopt deze workshop deelnemers te laten voelen wat de impact van AR op de mens zal zijn en wat de creatieve industrie daarmee kan. De focus in de workshop ligt niet op de technische beperkingen maar op de verhalende mogelijkheden.
Conference for the Curious / VPROmedialab / STRP festival 2017

What comes after AR/VR?

Humans are increasingly dependent on all kinds of devices, many of them carried on the body. The more they integrate into our body and into our daily life, the more they will influence what, where and how we do things. The “Be Your Own Robot” research project is focussed on preemtively addressing and solving problems and issues applicable to future humans, living as semi-digital beings in a mixed reality world.

http://beyourownrobot.com

Patent proza

Patent UA2329384-1

There’s a patent on that behaviour

We seem to be living in an era of endless innovation. Reading the steady flow of articles about new technologies and new inventions makes us believe so. Unfortunately, in most cases there’s nothing we can hold in our hands yet. Much of what we read refers to new patent filings. This bussiness fiction is often interpreted as a sign of innovation and companies proudly launch their patent filings with positive press releases. But is this fair?

A patent effectively means that others aren’t allowed to make use a specific principle. That blocks bussiness from repeating the same trick, but in the near future we as individuals might encounter certain limitations too. Humans wearing augmented reality wearables that is, and such a future prediction seems highly probable considering that all of the influential tech companies are exploring AR: Apple, Microsoft, Google and Facebook.

We’re heading into the direction of an internet of everything which includes us. We’ll be part of a mixed reality with algoritms and scripts controling every object and every human. We’re going to live the life of a robot and the main challenge for the future is: how to be your own robot? What do we need to ensure we can remain in control? Do we need to act now?

To let people make the connection between their own daily life and the abstract world of bussiness patents, I’ve created a visualisation tool that let’s people experience what it would really be like, living in the amazing future depicted by all the poetic patent writings and sketches. The “Live patents” app for the Microsoft Hololens device lets people experience IRL what it looks like when our our behaviour is script-controlled and patentable. Based on our activity and the objects in our surrounding it queries a database for applicable patents to warn us on time when we’re about to do something that we’re not allowed to do – depending on whether we’re being guided by Cortana, or Siri or Google.

The messages played in the holographic app sound like typical patent proza. A lot of words, most of them too generic to get an understanding of the real consequences and impact of the descriptions. That enables the app to twist reality a little bit and to create semi-fictional patent infringement warnings. Hardcore hi-tech meets immersive fiction.

http://beyourownrobot.com/patents

Augmented reality kunst?

KNVI jaarcongres / nov 2016

Interview IP magazine

1. Je noemt jezelf ‘augmented reality kunstenaar’. Voor de meeste lezers zal dit een nieuw begrip zijn. Hoe zou je deze term en je beroep het best kunnen omschrijven?

Dankzij de Pokemon Go rage heeft een breed publiek inmiddels kennis gemaakt met “AR”, de techniek die de virtuele personages op straat projecteert. Maar dat zoiets augmented reality heet en welke mogelijkheden er nog meer zijn, is minder bekend. Verrijkte werkelijkheid, is de letterlijke vertaling. Kijkend via een smartphone app of een augmented reality bril kunnen er digitale toevoegingen in de wereld om ons heen verschijnen. Ofwel op basis van GPS-posities, ofwel op basis van beeldherkenning. Posters kunnen tot leven komen, er kan extra informatie verschijnen op pagina’s van een magazine. Maar tegenwoordig kan ook een object of een hele ruimte fungeren als drie dimensionale ‘marker’. Er ontstaan dan virtuele ruimte die niet alleen parallel aan de fysieke realiteit bestaat, maar daar echt mee integreert. Een half digitale werkelijkheid die je al programmerend vorm aan kan geven, zonder beperkingen en grenzen. Ideaal voor mij, gezien m’n achtergrond als IT’er. Na m’n vervolgopleiding aan de Gerrit Rietveld kunstacademie stortte ik mij volop op augmented reality. Ik verkende de mogelijkheden voor allerlei kunstdisciplines. Ik maakte virtuele sculpturen, semi-virtuele theaterstukken en experimentele AR toepassingen, daarbij niet gehinderd door de beperking om er telkens ook een kloppend meerjarig bussiness model aan te koppelen. Op festivals en evenementen presenteerde ik m’n experimentele AR projecten als prototypes van een toekomst die ons mogelijk te wachten staat. En soms ben ik m’n eigen opdrachtgever. Zo was ik aantal jaar geleden mede-organisator van een uitgebreid festival met uitsluitend virtuele kunst, in de hoop de vele mogelijkheden met augmented reality zo goed mogelijk op de kaart te zetten, letterlijk.

2. Je probeert de AR-technologie te verbinden met sociale en maatschappelijke belangen. Hoe ziet dit er uit in de werkelijkheid? Wellicht kun je enkele voorbeelden benoemen van je projecten.

De technologie waarmee ik binnen de kunstcontext al geruime tijd experimenteerde, krijgt steeds meer voeten aan de grond in de ‘gewone’ wereld. In plaats van een focus op de technische mogelijkheden met AR is mijn fascinatie tegenwordig de manier waarop we AR gebruiken en hoe dat ons en de wereld om ons heen beinvloed. Ik zie augmented reality als een heel breed gebied, waarin het niet uitsluitend gaat om de visuele verschijningen. De kern en de kracht van AR draait om lokatie-gebonden data en interactie. De smartphone die zowat een onderdeel van onszelf is geworden, verzorgt steeds vaker een koppeling met de digitale parallele wereld om ons heen. Google Glass leek het perfecte apparaat voor zo’n connected toekomst. Op het subtiel aanwezige extra scherm verschenen meldingen die betrekking hadden op de plek waar je was. Helaas waren er nog te weinig toepassingen die daar zinvol op inspeelden, waardoor de potentie van het apparaat niet goed werd begrepen. Het werd voornamelijk gezien als een privacyschendende camera die 24/7 alles registreerde en online deelde. Op zo’n complexe situatie inspelen deed ik met de lancering van de “Watch Your Privacy” app. De slogan die daarbij hoorde was: “Optimaal je privacy in de publieke ruimte waarborden? Koop een Google Glass!”. Een ogenschijnlijk onlogische uitspraak, maar ik hoopte er mee aan te tonen dat de werkelijkheid rondom techniek vaak ingewikkelder en genuanceerder ligt. Er wordt nog steeds doorgepraat over Google Glass, maar de meningen die bussiness analisten, marketing professionals of techneuten er inmiddels over hebben verschilt enorm en is nauwelijks nog gebaseerd op hands-on ervaringen. Over één ding is iedereen het eens: mobiele techniek die we permanent bij ons meedragen gaat een steeds grotere invloed hebben op ons doen en laten en ook veel meer impact hebben onze sociale interacties. Behalve tijdens het daten, gaan apparaten ons suggesties doen of aansturen in veel meer situaties. Op zich opent het interessante mogelijkheden als we meer stimuli krijgen die ons wijzen op onze omgeving én de mensen die daar aanwezig zijn. Maar het risico is dat we door het leven zullen gaan als halve robots, efficient aangestuurd door algoritmes en data uit de cloud. In een toekomstige wereld waarin techniek ons halve bestaan bepaalt, hoop ik dat er ruimte blijft voor fictie en eigen avontuurlijke creativiteit. Want er is een dreiging dat onze eigen inbreng beperkt raakt tot het dwangmatig bijhouden van allerlei social media kanalen, waarbij we meestal maar één rol spelen: onszelf. Al starend op onze mobiel voelen we ons verbonden met heel de wereld, maar hebben we geen oog meer voor onze directe omgeving. Als tegenhanger van dat alles lanceerde ik “Meet Your Stranger”. Daarin speel je een rol en raak je op willekeurige plekken verzeild in korte scenes die je tezamen met een wildvreemde ter plaatse beleeft door beide de helft van een theatertekst voor te lezen vanaf het scherm van de mobiel. Met het project hoop ik duidelijk te maken dat meer techniek niet altijd de beste oplossing is, maar dat soms de mens de beste aanvulling is op een situatie waarin techniek zelf te kort schiet.

3. De meeste lezers van IP zijn werkzaam in het gebied van informatie (informatiemanagement, etc.). Heb je een idee hoe AR tot uiting zou kunnen komen bij hun werkzaamheden en hoe zijzelf gebruik van AR-technologie kunnen maken?

Augmented reality kun je zien als beeldscherm dat geen kader meer heeft. De informatie verschijnt rechtstreeks in de wereld om je heen. Voorheen zat een beeldscherm vast aan een computer. De laptop maakte het scherm portable. En met tablets of smartphones neem je nog makkelijk de informatie mee naar de plek waar de informatie relevant is. Een augmented reality app op een smartphone of tablet is een eerste stap, maar hands-free via een bril rondkijken en informatie automatisch zien verschijnen zal nog handiger zijn. Een klassiek voorbeeld is een monteur. Die raadpleegt in de toekomst een handleiding niet op een meegebrachte display. Maar dankzij de beeldherkenning in een AR bril verandert de situatie ter plaatse drie dimensionaal in een een geannoteerde werkelijkheid. De monteur voert de handelingen uit, maar op basis van informatie in de cloud denkt een geautomatiseerd systeem mee. Ooit zal de fysieke werkelijkheid blanco ontworpen kunnen worden, de juiste interface en de juiste informatie verschijnt via AR en kan per individu, tijdstip en situatie verschillen. Prototypes van MIT laten heel fraai zien hoe augmented reality perfect integreert met het toekomstige internet of things. Maar er zijn niet alleen futuristische toepassingsmogelijkheden. Het ontsluiten van (beeld)archieven en het visualeren van materiaal op de plek waar het relevant is, zal iets zijn waar we op korte termijn steeds meer van zullen gaan zien.

4. Welke app en/of AR-tool is volgens jou een absolute ‘must have’ voor de informatieprofessional?

Een echte must have app kan ik moeilijk aanwijzen. De toepassingsmogelijkheden zijn talrijk, en zo zijn er ook tal van boeiende AR apps voor allerlei toepassingen. Wat ik wel kan aanraden is om een keer de Microsoft Hololens uit te proberen, zodra zich een gelegenheid voordoet. Want dat is wel de manier waarop AR optimaal te ervaren is.

5. Welke toekomstige ontwikkelingen voorzie je op het gebied van AR?

De ontwikkelingen op het gebied van hardware gaan heel hard. De manier waarop de virtuele wereld verschijnt, wordt steeds beter. Maar de apparaten die zo’n optimale ervaring bieden, zijn zelf nog niet optimaal. De Hololens is te groot om permanent op te hebben. Het wachten is op een variant die subtieler is. Het bedrijf Magic Leap is met een zeer geheimzinnige manier bezig met een techniek die rechstreeks in je oog projecteert, waardoor het benodigde montuur op je hoofd veel minder groot en zichtbaar zal zijn. Maar het zal nog lang duren voordat we zoiets massaal gaan dragen, en als maatschappij accepteren. Voorlopig zal AR op die manier nog geen massa medium worden. Waarschijnlijker is dat het op korte termijn zal draaien om het vinden van de juiste content op het juiste moment, om die vervolgens te bekijken met het meest geschikte apparaat. De mobiel zal voor een groot deel van de toepassingen prima geschikt zijn, maar vermoedelijk zullen we wanneer nodig een AR viewer aan zetten of zelfs op bepaalde momenten rondkijken in een VR wereld, dankzij de vouwbare portable virtual reality bril die we eveneens op zak hebben.

KNVI lezing /

Een techniek waar we tegenwoordig (weer) veel over horen is augmented reality. Bekend geworden door de app van het Nederlandse bedrijf Layar waarmee je een extra visuele laag kon laten verschijnen op tijdschriften, begint “AR” zich momenteel meer en meer in de wereld om ons heen te manifesteren. Zullen we in de toekomst rondkijken in een semi-digitale wereld? Is de definitieve doorbraak van AR nog afhankelijk van het moment waarop er nieuwe hardware beschikbaar komt die betaalbaar is? Gaan we de Microsoft Hololens ooit in het straatbeeld zien? Met dergelijke vragen houdt techneut en kunstenaar Sander Veenhof zich bezig.
Vanuit zijn achtergrond in de IT (bedrijfsinformatica, VU) en dankzij een opleiding aan de Gerrit Rietveld kunstacademie zet hij gedachte-experimenten over een augmented toekomst om in prototypes die in het hier en nu te ervaren zijn. Dat AR niet langer een fictieve toekomstvisie is, bewijst de massale aandacht voor het recente Pokemon Go spel. In de paralelle wereld die aan het ontstaan is, speelt lokale plaatsgebonden data een steeds grote rol. Data als de verbindende factor tussen de fysieke ruimte, de mens en de activiteiten die er plaatsvinden. Welk type informatieprofessional gaat aan die wereld vorm en invulling geven? Zijn het de grote tech-giganten Google, Facebook, Microsoft en Apple die ons doen en laten gaan bepalen, of spelen wij daar zelf ook nog een rol in?
In zijn beeldende presentatie schetst hij de stand van zaken op het gebied van augmented en virtual reality, waarbij hij naast de technische aspecten ook naar de sociale en maatschappelijke impact van de techniek kijkt. Aan het eind van de sessie zal er gelegenheid zijn om wat van de besproken projecten uit te proberen, voor hen die zich nog niet eerder in een augmented of virtual reality omgeving hebben rondgekeken.

congres.knvi.info

Interview ArtsHebdoMedias

– Where were you born and where did you grow up ?

I was born in Amsterdam and raised in a small town near Amsterdam called Hoofddorp.

– Where do you currently live ? Why did you choose to live there ?

I moved to Amsterdam when I started studying computer science at the VU university. I’m self employed at the moment and I have my studio here in Amsterdam. I like the city and work-wise the location is practical because I’m working throughout the Netherlands.

– What kind of child were you ? What kind of play did you like ?

I have been a maker all my life, I enjoyed drawing and constructing things. I was a big fan of Lego.

– Were you a « good » pupil/student ?

Yes, I did fine. I do not excell in one specific subject, but I have the endurance to continue and find ways to achieve something. I do not like giving up.

– When did you start being interested in computers (and computing) ?

My first computer was a Commodore 64 which I got at the age of 14. It was a fantastic machine with color graphics and sound. Much more spectacular than the monochrome PC’s that entered every home a little while later. I quickly learned programming and I got in touch with a lot of fellow enthusiasts. We exchanged what we called “demo’s” to showcase our creations which we created to challenge the technical limitations of the computer. The commodore 64 was a 1Mhz machine, so you had to program efficiently to make things happen.

– What was the occupation of your parents ? Did they influence your study « choices » ?

My parents were teachers. They agreed with my first study: computer science. But they always wondered why I wanted to do a second study: art academy. They asked me what exactly I was going to do and make when finishing the academy. So I kept explaining that I was hoping and expecting to make -new- things that weren’t there yet, so that it was difficult for me to explain what I was going to do exactly. In retrospective, that was true. A lot of things did change during my time at the academy. New technologies appeared and smartphones became the devices that did not just connect us to people, but they became browsers for the semi-digital world around us. Thanks to the GPS, compass and gyroscope functions they suddenly could do augmented reality and they opened up a whole new universe to use and explore.

– Why did you first choose to study computer science ? Where and when did you get your degree ?

With my fascination for being creative with computers it was a logical choice to explore that topic further. I got my degree in “bussiness computer science” at the VU university in Amsterdam in 1997. My first job as an IT specialist was at a big institute, working on invisible systems that did nightly processing of data. That was what I was educated for…

– When and why did you feel like joining an Art School then ?

The world of IT changed so much during my time at the university. When I finished, computers had started playing a bigger and bigger role in society, changing in so many ways how we deal with the world. The internet was a major change, the smartphone revolution brought another wave of innovation. But still, working for clients often means repeating proven successes. But to look further into the future and work on projects that perhaps nobody knows or wants yet, requires an independent position. I became a freelancer and started studying “instable media” at the Gerrit Rietveld Art Academy in Amsterdam. I am currently combining both skills. I’ve the technical skills to quickly create whatever I image, and with my projects I do hands-on research on new technologies and their impact on our society.

– When and why did you feel like exploring Virtual/Augmented Reality ?

As an art academy student I appreciated the endless opportunities with virtual material. Compared to real material, there are no limits or boundaries. Seeing the world as a mix of virtual and real material, there can be multiple versions of reality if a part can be programmed virtually. That’s great for all kinds of art disciplines. Augmented reality has aspects that are close to the arts. In a way, AR requires some imagination to accept that something virtual at a specific location is ‘real’, even though it can’t be touch. Touch is an old fashion way of deciding if something is real or not. We live in a time where online live is as real as our movements across a physical reality.

– Were you familiar with Second Life ? What was your avatar ? Can we consider it is the « ancestor » of AR or have the two universes not very much in common ?

Second Life was my first experience with a programmable 3D environment. I’ve seen augmented reality as Second Life escaping from the boundaries of the screen. But AR is not just a seperate world of virtual appearances. Nowadays it’s often location-based and that means there’s impact back and forth because of the integration of space and data.

– From VR to AR, is it only a question of technology or also of mentalities ?

The low level core technology is 3D rendering and visualisation. Initially, tracking was something exclusively used in AR, but the technology has been implemented for VR also, to make experiences more realistic. The head movement tracking of an Oculus Rift version 2 is a major improvement and the the HTC Vive allows you to move within a small space. It’s getting a highly realistic experience, especially because the content can be 3D landscapes, realistic 360 footage or a mix of both. VR has become a very broad field.

Besides the technical similarities, AR and VR are two seperate worlds. As a viewer, VR is perfect. When putting on the headset, there’s nothing else, except the VR environment. That’s great for the creator designing the experience. AR is much more difficult to create and to experience. It appears within our daily lives. And as a creator, you hardly know anything about the situation of your viewer. To make AR feel right, it need to viewed on the right moment, at the right place and with the right device. Smartphone AR can be fine for some applications and situations, sometimes a tablet it better. A Google Glass was great for contextual text-based AR and devices like the Hololens offer the ultimate mixed reality experience, for now. That genre of devices will quickly evolve into more subtle, more comfortable and more immersive wearables.

– You have once said (in an ITW to Thecreatorsproject.vice.com) « I think kids should learn programming as early as possible! ». Why ?

We’re going to be integrated in a data-driven world. Our environment and our bodies too. Our actions are going to be scripted and suggested by Googe, Siri (Apple) or Cortana (Microsfot). Everything is going to be programmed. It’s important to understand that, understand the logic of such a world, in order to make the right choices. To be in control.

– Could you tell me more about the AR Art Manifesto and the MoMA performance ? What were your motivations ?

Seeing the potential of the AR technology, I wondered: in what way can AR be used to create art? Is it suitable to be used as a material for art? Or do artworks need to be physical? Will virtual material always be a substitution, a replica, a copy or can it be a new original material? And does that lead to new uses? What better location to judge that than in a proper museum. And besides the question if real AR art would exist, I thought about the consequences of AR as a medium, having impact on the whole chain of artist, galleries, curators, musea and audiences. Therefore I launched the call for an uninvited exhibition in the MoMA. Mark Skwarek became my fellow organiser and thirty other artists joined. My contribution to the show was a virtual 7th floor, a conceptual augmented reality art piece.

– In July, your were part of the Why not Festival in Amsterdam with « Be your own robot ». Could you explain this project ?

It was a reaction on the development that is going to occur the next decade. Big companies are gaining a lot of influence on us through our 24/7 connectedness to the cloud. Google already tells me when to leave because they study my online agenda. They will soon send me a lot more tips on things to do in my environment, and how to interact or what to say to people that I meet along the way. If you don’t want Google to do that, you could switch to Facebook. Or Apple. But there should be more choice, therefore I’m working on a platform. An API for humans. More suppliers of so you can choose more specifically how you want this involvement to happen.

 

– Some people say that smartphone makes its users more and more unaware of their environment and of other people… Do you agree ? Why ?

It could, but it depends on the apps you use and what you encounter. Only a small set of apps, and most of them are now about the local context. Whatsapp and facebook. Passive readers I’m working on the appherenow platform to try to feature apps that bring people together on one place. Based on what you’re doing, who’s there with you, what you want to do and what can be done you get recommendation.

– Do you think technology might influence the part artists play in our world and society or not at all ?

At this moment, I’m working on this kind of technology. It’s not artistis yet, but it’s needed to bring these artistic apps to the surface. Not all artists do have the marketing power to launch the next Pokemon Go. And also, we want to launch a different type of app. With less mass appeal, it will not automatically have the same reach. And without an audience, there’s no reason to create apps. So this is needed to stimulate artists to create more artistic location-based cooperative apps.

– Do you have regrets ?

It’s the shortage of time. There’s so much going on. I like to react on it in a hands-on way. I create prototype, experiments, instead of just talking about things. But working with all this new technology is time consuming. And it takes endurance. Finding money to pay fellow workers is difficult. Until the Pokemon hype appeared, people always had doubts about the power of AR. They were expecting one killer app, and it didn’t happen during the first wave of AR enthusiasm. But my take on that: there is not going to be one killer app, there’s going to be thousands. There are so many ways and situations in which AR can be useful. But at the same time, there are so many occasions where it’s not working perfect. I wish I had more time to create illustrative examples to showcase it all, because I’m a believer of the power.

– Do you have hopes ?

My interest and enthusiasm for AR is caused by the fundamental way it empowers people to be in control. Not only companies buying billboards, but grassroot initiatives can create and show. Because making money seemed difficult, many AR platforms have tough payment structures. My hope is that there will be enough free alternatives, more people creating content and more people open to view it, not just focussing on only the ultra sophisticased projects created by big firms and holywood producers.

Internet of Anonymous Things

internet of anonymous things

Over het “Internet of Things” (#IoT) wordt al heel lang euforisch gesproken, al verandert het fenomeen elk decennium van naam. De huidige stand van zaken is dat we afstevenen op een “internet of everything”. Alles met elkaar verbonden, de mens incluis, met data als uniforme taal. Het klinkt alsof er een wereldverbeteraar aan het woord is. En dat geldt eveneens voor de verhalen over de smart cities waarin we in de toekomst zullen leven. Steden die autonoom functioneren en automatisch de juiste beslissingen voor zichzelf en voor ons maken, gevoed door real-time data over de infrastructuur en de data die we zelf ongemerkt en ongevraagd aanleveren. Continue reading

Augmented Reality vs Virtual Reality?

VR4two

Don’t expect to find a winner in the augmented versus virtual reality debate, nor one killer app deciding the future of virtual experiences, argues Sander Veenhof.  Both VR and AR are bringing us many advantages, and just a few disadvantages, for which solutions can be found. Smart systems will help us to access relevant content at the right time and place, using the right device. We’ll live our future lives in a variable state of virtual immersiveness depending on our context and our whereabouts. While on the go, we will be confronted with a spectrum of apps ranging from text-based interactions to fully virtual environments – and beyond. Because with Google Cardboard we can intensify the VR experience by walking around a city while exploring a virtual world. The origin of this specific approach to VR coming from the augmented reality location-based background and fascination of Veenhof.   In his visual presentation, he will reflect on the problems, solutions and new (business) potential for the genre he dubbed “Outdoor VR”.

Tech Expo // October 5th // London

De stad als virtueel podium

Lezing: Congres Podiumkunsten 18 mei 2015

Werkvorm: Praktijkverhalen

Sinds de massale inburgering van de smartphone beleven we de stad met een digitaal oog, met apps als wegwijzer, als restaurantgids of als taxi-besteldienst. Zodra we ergens moeten wachten, staren we naar Facebook. Kunnen we die parallelle wereld ook iets minder functioneel of doelloos maken? Daar kunnen de podiumkunsten een rol in spelen! Met apps die een verhalende beleving bieden, die niet individueel maar tezamen met anderen ervaren kan worden. Heel de stad kan een podium worden zodra dialoogteksten op je smartphone verschijnen en je te midden van virtuele decorstukken staat, die via een augmented reality (AR) app verschijnen. Want met AR kan tegenwoordig veel meer dan een 3D-animatie op een plat vlak laten verschijnen, eindeloos veel meer. Een volledig virtueel festival? Amsterdam-Noord had de primeur. Nieuwe technieken bieden de podiumkunsten opmerkelijke kansen om aansluiting te vinden bij het altijd en overal aanwezige ‘smartphone publiek’ anno nu.

Levert op:

Aan de hand van korte videofragmenten en zonder technisch te worden, licht ik in deze sessie toe wat de mogelijkheden én de succesfactoren zijn bij het produceren van theatrale interactieve ervaringen, waar publiek via de smartphone toegang toe heeft.